قصه‌ طرحی که غصه‌ خوزستان را شُست/ طرح غدیر، مرهمی بر زخم‌های بی‌آبی چندین ساله‌ یک استان +تصاویر

به گزارش موج زاگرس ، «ما در جوار پرآب‌ترین رودخانه‌ها و اثرگذارترین سدها تشنه‌ایم!» این جمله‌ای‌ست که از محالات است پای صحبت خوزستانی‌ها بنشینید و مانند آن را از زبانشان نشنوید.

در خوزستان فرقی ندارد در مرکز استان ساکن باشید یا روستاهایش چون همه اگر نه به یک اندازه اما به نوعی با معضل کیفیت آب و کم آبی دست‌وپنجه نرم کرده‌اند.

خوزستانی‌ها آب شربشان را از مغازه‌ها یا ماشین‌های فروش سیار آب تصفیه شده تهیه می‌کنند چون آب لوله‌کشی هیچ‌وقت آنچنان تعریفی ندارد که بخواهند سلامتیشان را با مصرف مستقیم آن به خطر بیندازند.

نکته جالب توجه اینکه مهمانانی که از دیگر استان‌ها به خوزستان سفر می‌کنند بارها از بوی نامطبوع آب در حین استحمام، مصارف بهداشتی یا شستن صورت و وضو گلایه کرده‌اند، تا حدی که بعضا و با توجه به شدت بوی نامطبوع آب لوله‌کشی با بطری‌های آب معدنی وضو می‌گیرند.

طرح جادویی

اما این پایان ماجراهای آبی خوزستان نیست و مواردی که اشاره شد تنها بخشی از معضلات شهرنشین‌های خوزستان است و در روستاها شرایط به مراتب طاقت‌فرسا‌تر از این است، چرا که حتی همین آب لوله کشی بدرنگ و بدبو نیز یا به دست آن‌ها نمی‌رسد یا آنقدر دیر می‌رسد که احشام تلف می‌شوند.

اما چاره‌ی این درد ممتد و زخم عمیق چیست؟ در سال ۱۳۸۸ یعنی تقریبا بیش از یک دهه پیش، طرح آبرسانی غدیر خوزستان با هدف اولیه تامین آب برای شهرهای آبادان، خرمشهر و شادگان مطرح شد، می‌توانید تصور کنید که مردم این شهرها بعد از شنیدن این خبر تا چه اندازه از شدت شادی در پوستشان نگنجیدند؟ خب با توجه به استقبال مردم و چالشی که کم‌آبی و بی‌کیفیتی آن برای مردم ایجاد کرده بود، بعد از مدتی مقرر شد چند شهر دیگر هم به مجموع شهرهای برخوردار از طرح غدیر افزوده شود، حالا یک خوزستان از این طرح غرق شادی بود، ولی به نظرتان چه شد؟

طرح کششی

خب معلوم است دیگر، این طرح جادویی را که میتوانست گره‌های کور زیادی را باز کند آنقدر روی کاغذها نگه داشتند، و بعد در مراحل بعدی، آنقدر لاک‌پشتی جلویش بردند که عملا در خاطره‌ی مردم به فراموشی سپرده شد و توانست از یک طرح جادویی اثرگذار به یک طرح کششی همیشه ناتمام تغییر نام پیدا کند! آنقدری کششی که سرانجامش سیزده سال طول بکشد.

دولت سیزدهم

تا اینکه دولت سیزدهم روی کار آمد و تنش‌های آبی خوزستان هم شدت گرفت اما چون این طرح به فراموشی سپرده شده بود ناخودآگاه تمام کاسه‌ها و کوزه‌ها بر سر دولت جدید شکست و این دولت، در همان روزهای ابتدایی، مسبب تمام مشکلات آبی چند دهه‌ای خوزستان شد.

اما، این آن پایانی نبود که دولت سیزدهم در برابرش سر خم کند و شکستش را به جان بخرد، پس با روی کار آمدن دولت سیزدهم، طرح میان‌مدت برای غدیر از سوی وزیر نیرو مطرح شد تا با اجرای آن، مشکلات طرح بلندمدت کاهش پیدا کند؛ ایده‌ی خوبی به نظر می‌آمد اما هیچ‌کس از آن مطمئن نبود.

چه شد؟

طرح کمی تغییر کرد و مقرر شد در طرح غدیر برای ۲۶ شهر و ۱۶۰۸ روستای استان خوزستان آب‌رسانی صورت بگیرد.

اعلام کردند این طرح حداکثر ۲۴ مترمکعب بر ثانیه می‌تواند آبرسانی داشته باشد که در عمل ۴۶۵ میلیون مترمکعب ظرفیت آبرسانی اتفاق خواهد افتاد.

نوشتند ویژگی این طرح آن است که برای ۴.۷ میلیون نفر از جمعیت استان خوزستان تامین آب خواهد داشت. همچنین با این تنوع‌سازی اگر حوضه‌های آبریز کرخه، دز و کارون با شرایط تغییر اقلیم دچار خشکسالی شوند، تامین آب مشکلی با تنوع لحاظ شده نخواهد داشت؛ و هزاران مزیت تامین آب شرب پایدار که هیچ‌ خوزستانی‌ای حداقل پس از آن همه بدقولی دولت‌های قبل عاقلانه به نظر نمی‌رسید بتوانند باورشان کنند، تا اینکه ورق‌ها برگشت و طرح غدیر آرام آرام سرعت گرفت.

هنوز باور نمی‌کنیم

حالا فردا و در کمال ناباوری قرار است طرح آبرسانی غدیر در خوزستان افتتاح شود! امتحان کنید، خبرش را برای خوزستانی‌هایی که می‌شناسید ارسال کنید و بگویید طرحی که قرار است آب شرب چهار میلیون و ۷۰۰ هزار نفر جمعیت شهری و روستایی، معادل ۵۲ درصد از جمعیت استان خوزستان را تا افق سال ۱۴۲۵ تامین کند فردا با حضور رییس جمهور دولت سیزدهم افتتاح خواهد شد.

آن‌ها هنوز نمی‌توانند باور کنند اما حقیقت دارد، این طرح بزرگ، پس از سیزده سال بلاتکلیفی، فردا، در خوزستان، استانِ تشنه کام در جوار رودها، افتتاح خواهد شد تا غصه‌ی خوزستان را پس از سال‌ها بی سر و سامانی بشوید و با خود ببرد، هر چند هنوز باورش برای خیلی‌ها سخت است.

انتهای پیام/